هوش مصنوعی برای نظارت تصویری از نرم‌افزارهای رایانه‌ای استفاده می‌کند که صدا و تصاویر دوربین‌های نظارت تصویری را به منظور شناسایی انسان‌ها، وسایل نقلیه، اشیا، ویژگی‌ها و رویدادها تجزیه و تحلیل می‌کند. پیمانکاران امنیتی نرم‌افزار را طوری برنامه‌ریزی می‌کنند که مناطق محدود شده را در دید دوربین (مانند یک منطقه محصور شده، یک پارکینگ) تعریف کند و برای ساعاتی از روز (مانند پس از پایان کار) تحت نظر داشته باشد، برای اموالی که با نظارت دوربین محافظت می شود. هوش مصنوعی (A.I) در صورتی که تشخیص دهد متجاوزی مجموعه “قوانینی” را نقض می کند که هیچ فردی در آن زمان از روز در آن منطقه مجاز نیست، هشدار ارسال می کند.
A.I. توابع برنامه با استفاده از بینایی ماشین مجموعه‌ای از الگوریتم‌ها یا رویه‌های ریاضی است که مانند نمودار جریان یا مجموعه‌ای از سؤالات برای مقایسه شی مشاهده شده با صدها هزار تصویر مرجع ذخیره شده از انسان در وضعیت‌ها، زوایا، موقعیت‌ها و حرکات مختلف کار می‌کنند. A.I. از خود می پرسد که آیا جسم مشاهده شده مانند تصاویر مرجع حرکت می کند، آیا ارتفاع آن نسبت به عرض تقریباً برابر است، آیا دارای مشخصه دو دست و دو پا است، آیا با سرعت مشابه حرکت می کند، و آیا به جای افقی عمودی است. بسیاری از سؤالات دیگر نیز ممکن است، مانند میزان بازتابش جسم، میزان ثابت بودن یا ارتعاش آن، و نرمی حرکت آن. با ترکیب تمام مقادیر سوالات مختلف، یک رتبه بندی کلی به دست می آید که A.I را نشان می دهد. احتمال اینکه شیء انسان باشد یا نباشد. اگر مقدار از حد تعیین شده بیشتر شود، هشدار ارسال می شود. مشخصه چنین برنامه هایی این است که آنها تا حدی خود آموز هستند و یاد می گیرند، برای مثال اینکه انسان ها یا وسایل نقلیه در بخش های خاصی از تصویر نظارت شده – آن مناطق در کدام فاصله از دوربین معمولا دیده میشوند، یا چه ابعادی دارند.
